Rhus coriaria L. (sumak sycylijski): badanie składu olejków eterycznych i substancji lotnych roślin zebranych na Sycylii

Poniższy tekst jest jedynie fragmentem pracy naukowej przeprowadzonej na Rhus coriaria L. Aby zapoznać się z pełnym dokumentem, należy wypełnić formularz na dole strony, podając wymagane dane. Otrzymasz plik PDF pocztą elektroniczną.

Wprowadzenie

Rhus coriaria to roślina znana i rozpowszechniona głównie w krajach Bliskiego Wschodu i Afryki, gdzie jest szeroko uprawiana ze względu na owoce, które są wykorzystywane w kuchni, medycynie ludowej i jako barwnik do garbowania skór.

W kuchni zmielone owoce są używane do nadawania mięsom charakterystycznego kwaskowatego smaku; w medycynie ludowej stosuje się je przy problemach jelitowych, ze względu na ich działanie przeciwbakteryjne i przeciwutleniające.

We Włoszech występuje w Ligurii, wzdłuż półwyspu i na Sycylii, gdzie jest uważana za roślinę rzadką, pozostałość po dawnych uprawach, które stopniowo wymarły.

Celem tej pracy było:

• przeanalizować skład olejku eterycznego i związków lotnych (SPME) z owoców rośliny zebranych w trzech różnych miejscach na Sycylii, gdzie roślina ta rośnie dziko;
• porównać ten skład ze składem gatunków rozpowszechnionych na obszarach Bliskiego Wschodu oraz z odpowiednią literaturą naukową;
• przywrócić uprawę i powszechne stosowanie, które z czasem zostało utracone;

Wnioski

Analizy chromatografii gazowej przeprowadzone na olejkach eterycznych i frakcjach lotnych trzech różnych próbek owoców Rhus coriaria zebranych na Sycylii wykazały, że istnieją różnice w składzie, związane głównie z różną zawartością procentową niektórych głównych składników. Różnice, które można przypisać zmienności genetycznej i/lub środowiskowej, typowej dla roślin, które rozwinęły się spontanicznie w środowisku, w którym zostały zebrane, i nie były poddane żadnej selekcji agronomicznej.

W przyszłych doświadczeniach warto przeprowadzić selekcję materiału wyjściowego i uprawę agronomiczną w celu uzyskania bardziej jednorodnego plonu, w szczególności zbliżonego składem do sumaka uprawianego na Bliskim Wschodzie i obecnego na rynku spożywczym jako przyprawa. W rzeczywistości analizowany przez nas materiał różni się dość znacznie pod względem składu od próbki handlowej owoców Rhus coriaria z rynku jordańskiego, co przejawia się w innym aromacie, a tym samym smaku. Niemniej jednak potwierdza to stosowanie sycylijskiego sumaku jako dodatku do potraw, podobnie jak w przypadku populacji Bliskiego Wschodu, i podkreśla wysiłki związane z jego wzbogacaniem również we Włoszech, zarówno w kuchni, jak i w medycynie. W tym przypadku takie porównanie może być początkiem drogi do waloryzacji Rhus coriaria.

Scarica ora l’articolo completo